Majowa Madonna

Bądź pochwalona Królowo Skowronków,

jaskrów kobierzec Twoim stopom bosym

rozściela łąka, piosnką siwych dzwonków

wita Twój uśmiech, rosą złoci włosy.



Bądź pozdrowiona Pani Sadów Białych,

w wianku pszczół miodnych - stubarwnej koronie,

perłami wdzięcznych kwiatów obsypały

zbudzone drzewa Twe matczyne dłonie.



Bądź pozdrowiona Jasnych Wód Królowo,

szemrzące nuty Tobie na kamykach

przejrzysta woda wciąż mruczy na nowo,

powtarza echem, co w dal z nią umyka.



Bądź pozdrowiona Pani Dobrych Znaków

Twe oczy budzą tęczę z zamyślenia,

oddechem srebrzysz lekkie skrzydła ptaków,

chmury - jak chustkę - unosisz ramieniem,

by szare myśli słońcem opromienić

i ogrzać serce, łzę cichą osuszyć...

Królowo Maja, przed Twoim imieniem

jak wosk topnieją zatwardziałe dusze,

a Ty jak kwiaty zbierasz je w bukiecie,

pełna dobroci i wiary w człowieka,

gwiazdą nadziei najjaśniejszą świecisz

i ciągle czekasz...

maj 1997