Żona Wacia

Cześć wam. Proszę o spokój. Jestem żona Wacia,
prześladowanego wieszcza. Byli trzej bracia:
Wacio, Gucio i Pucio ? i wszyscy tworzyli,
Wacio z wszystkich najdłużej, do ostatniej chwili.
Lecz właśnie pióro złamał, o tak! i wbił w ścianę;
wchodzę: Kanapa ? Wacio ? i pióro złamane.
Więc chciałam pióro skleić, Wacio dał znak brwiami,
że nie, że już nie trzeba. I rzekł: ?Taaak?. I zamilkł.
Na podłodze, koło miednicy, leżał w strzępach
ostatni dramat Wacia pt. ?Trąba?,
dziesięć aktów, a wszystko własną Wacia ręką.
Lecz oni powiedzieli, że nie ma wydźwięku ?
więc Wacio wziął te akty, wsadził do kieszeni
i poszedł ulicami pod deszczem jesieni,
pośród tych złotych liści, przez tych wichur popęd,
z kilową łzą na rzęsach, tragiczny jak Szopen.
Na obiad była zupa, bigos, dorsz ? to wszystko.
Nagle Wacio wstał z krzesła i palnął mnie łyżką,
o, w te zęby, i włosy posklejał bigosem.
Jęknęłam, ale co tam, ja każdy ból zniosę,
niech mnie nie tylko zęby, lecz i nerki bolą,
byle tylko on tworzył, mój złoty Apollo.
Więc przyklękłam i mówię: ?Waciu, ptaszku słodki,
a może chcesz herbatki? a może szarlotki??
Lecz Wacio, jak to Wacio, darł na sobie wdzianko
i krzyknął do mnie strasznie: ?Ty drobnomieszczanko,
chcesz mnie szarlotką spłycić? Na mnie wszechświat liczy,
ja jestem sfinks ? powiada ? bardzo tajemniczy.
Męczą mnie metafory i różne natchnienia,
Mickiewicz przy mnie mucha, a Szekspir to szczeniak,
nie myśl, że jutro oddam mocz do analizy,
ja jestem nad mocz wyższy, jam jest metafizyk,
mistyk ? powiada ? jestem, mistyk, panie dziejski,
duch ? powiada ? specjalny, w formacie dantejskim?.
Tu wszedł Pajęczynowski, nerwowy człowieczek,
co go też nie drukują z powodu tych rzeczy ?
wszedł, kichnął i zapłakał, i stanął przy ścianie.
A Wacio jak nie krzyknie: ?Ach, ty grafomanie,
beztalęcie śmierdzące, ty literatury
zakało i tak dalej ? a ja lecę w chmury,
rozstąpcie się ? powiada ? ja wami pogardzam,
jestem wieszczem ? powiada ? ja pójdę do ?Marca?,
rodziny redaktorów po kątach rozstawię,
a potem jak duch siny pójdę po Warszawie,
latarnie powywracam i duże, i małe
i w dzwony każę dzwonić na mą cześć i chwałę?.
Tutaj Wacio szarlotki zjadł większy kawałek,
wzrokiem po nas potoczył obłędnie, bezradnie,
potem z kanapy wyjął swe dzieło ostatnie,
poemat pod tytułem ?Moje dziwne biodra?.
Pajęczynowski chwalił, ale z miną łotra,
wiadomo: hipokryta, zazdrości Waciowi,
a co naprawdę myśli, to nigdy nie powi.
A mnie się wciąż zdawało, ze gdzieś słychać wodę.
I gdy obrzmiały tony ?Moich dziwnych bioder?,
Wacio syknął i tupnął, i legł na kanapie,
i zasnął. A spać lubi. A jak śpi, to chrapie.
Nocami, kiedy księżyc odbija się w lustrze,
ja cierpię na bezsenność, bo gdzieś woda pluszcze,
Wacio wstaje i chodzi po mieszkaniu w gaciach,
i słychać plusk. To pluszcze woda w głowie Wacia.

1951

7.14 / 7 głosów

Dodano: 31.05.2011Wyświetleń: 10001

kunass2

140421762111

Bartłomiej SemańczykW serwisie od: 08 - 2011

LUBIĘTO0

Konstanty Ildefons - Gałczyński

sortuj według:

daty dodania tytułu liczby wyświetleń liczby ocen średniej oceny liczby komentarzy liczby ulubionych

Żona Wacia

Konstanty Ildefons - Gałczyński

* * * (Oto widzisz...)

* * * (Pokochałem Ciebie w noc błękitną)

* * * (We śnie jesteś moja...)

*** (A kiedy noc otworzy się jak brama)

*** (Ale są jeszcze sprawy drobne)

*** (Chmiel na rogach jelenich...)

*** (Cóżem winien...)

*** (Dopiero gdy wzejdzie księżyc...)

*** (Gdybyś mnie kiedyś miała przestać kochać)

*** (Kiedy umrę i łopaty stukną)

*** (Obcuję z tobą jak z miesiącem...)

*** (Wiem, że jest gdzieś taki cmentarz...)

*** (Z tych pokrzywionych uliczek...)

*** (Zaświeciła na trawach rosa...)

10 Limeryków

14 Grussen aus Polen

18 (osiemnaście) żołędzi

2-aj maturzyści

300 000 Mieczysławów

A ja tobie bajki opowiadam

A la russe

Admirał

Ale są jeszcze sprawy drobne

Anińskie noce

Audycja dla inteligencji

Augustiniana

Bajka o drewnianej głowie

Bajka o siedmiu kwiatkach głupich

Bajka o słowikach

Bajka o sześciu tłumaczkach

Bal u Salomona

Bal u zakochanych

Ballada o Aronku

Ballada o dwóch siostrach

Ballada o mrówkojadzie

Ballada o samotnej pompie

Ballada o trąbiącym poecie

Ballada o trzech wesołych aniołach

Ballada o trzęsących się portkach

Ballada ślubna I

Ballada ślubna II

Bardzo dziwna rodzina

Boję się zostać wieszczem

Brzydkie oczy

Budka z papierosami

Buffalo Bill

Buty szewca Szymona

C. K. W.

Cafe-bar "Ocean

Canticum canticorum

Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu

Ciezki wieczór

Cóżem winien...

Cud w winiarni

Cyrulik jesienny

Czterdziesty szósty Kraków

Das ewig Polnische

Depresja wileńska

Deszcz

Dlaczego ogórek nie śpiewa

Długom błądził i szukał

Do Alraune

Do Edwarda Szymańskiego

Do mowy polskiej

Do Stanisława Marii

Droga

Dyrektor i pomnik

Dytyramb na cześć pokoju

Dziecko się rodzi

Dziecko żydowskie

Dziewczyna z Centrali Instrumentów Muzycznych

Dzika róża

Dziwni letnicy

Dziwny wypadek

Ech muzyka, muzyka

Ech, Ignacy, Ignacy!

Egzotyki nieprawdopodobne

Ej, po szerokiej drodze